Onze meest bijzondere ‘ontdekking’ tijdens deze reis is Treis-Karden. Bij een eerste aanblik lijkt er weinig aantrekkelijks te zien in het stadje, waar voortdurend een trein doorheen dendert. De aanbevolen parkeerplaats bij het station blijkt helemaal open te liggen: pas aan de overkant van de Moezel vinden we een parkeerplek. Naast de kerk eten we een Strammer Max in afwachting van onze gids, de heer Sarazin.

Met de toeristen

Vanaf het moment dat hij begint te vertellen luisteren we geboeid naar zijn verhaal. Natuurlijk: wijn, vakwerkgevels, de burcht, de St. Castorkerk, de wandel- en fietsmogelijkheden, de bereikbaarheid (trein!) en de rust. “Wij leven hier niet van de toeristen, maar met de toeristen”, aldus Sarazin. “En alles gaat hier langzaam. Alle tijd, geen stress.” Dat verklaart de rust in het dorp: de toerist is van harte welkom, maar er wordt niet actief naar gezocht. Achtereenvolgens vestigden Treveriërs, Romeinen en Franken zich in het dal van de Moezel en op de hoogten van de Eifel en de Hunsrück. Al rond 350 na Christus stichtte Castor, een priester uit Aquitanië (Zuid-Frankrijk), hier de eerste christelijke gemeenschap. Zijn naam en standbeeld zijn hier dan ook niet te vermijden. Het dorpje telt maar liefst vijftien kerken en kapellen. Treis-Karden was door de ligging altijd een doorgangsoord.

Als we in de kapittelkerk zet Sarazin onverwachts met zijn prachtige stem een Gregoriaans gezang in. “Akoestiek was de belangrijkste functie van de kerk toen.” Het museum naast de kerk is gehuisvest in een gebouw uit 1232. Er zijn talrijke stukken te zien uit 2000 jaar plaatselijke geschiedenis. Verder zien we fresco’s uit de 12e eeuw, een kist met relikwieën van Castor en het enige altaar in Europa gemaakt van klein. We nemen tenslotte nog een kijkje in een woning met twee ‘verdiepingen’ kelder eronder, uit twee verschillende perioden. In de bovenste kelder kun je zien hoe schnaps wordt gemaakt. En proeven natuurlijk: de likeur van de hier groeiende Weinbergpfirsich is bijzonder smakelijk. Jaarlijks in september is er in Cochem een speciale markt rond de Moselweinbergpfirsichs.

Cochem

De Campingplatz am Yachthafen in Treis-Karden ligt op een eiland in de Moezel. Op de toegewezen plek aan het water besluit ik niet het gras op te rijden: dan komt de auto gegarandeerd vast te zitten. Een andere plek voelt steviger aan. De volgende ochtend zie ik een shovel vertrekkende auto’s, caravans en campers uit de modder trekken. Blij dat ik heb opgelet.

In Cochem leeft men meer voor dan met de toerist, zien we al snel. Onderweg hadden we nog een kijkje willen nemen bij het Gipfelkreuz (weg L106), maar een dik wolkendek maakt die rit omhoog bij voorbaat zinloos. Voor twaalf uur koffie drinken is langs de Moezel nog niet eenvoudig. Maar bakker Olaf Oosterling, een beetje verstopt in Ediger-Eller, schenkt wel koffie. Hoor ik dat goed? “Ja, ik ben Nederlander, uit Den Haag.” Samen met zijn vriendin Maria uit Moldavië hebben ze sinds april van dit jaar een bakkerszaak. Met terrasje. “Hoe we de winter doorkomen weet ik nog niet.”

Langs de Moezel heeft Cochem iets verder van het centrum parkeerplekken voor bussen en grotere voertuigen zoals campers. Thomas Kuhn, camperaar en gids in Cochem, neemt ons mee naar enkele mooie plekken in het op deze natte zaterdag druk bezochte centrum. “Er komen hier onvoorstelbaar veel toeristen: de meeste bezoekers komen voor de grote Reigsburg Cochem, waarvan de bouw in het jaar 1100 begon. De Bundesbank Bunker stamt uit de Koude Oorlog, toen hier de grootste geheime geldvoorraad van Duitsland achter slot en grendel lag.

Brabants café

Het historische marktplein telt vele vakwerkhuizen en een stadhuis in barokke stijl. Hier werken de burgemeester en zijn twee (!) medewerkers. Een vreemde eend in de Cochemse bijt is zonder twijfel een Brabantse café. De Alte Thorschanke is een oude poortherberg uit 1625 die als een van de weinige gebouwen niet door de Fransen in 1689 is verwoest.

Het gebied rond de Moezel is in alle jaargetijden aantrekkelijk. Je wilt er naar toe uit interesse in de geschiedenis, voor de prima meest witte wijn (Riesling), om te wandelen en te fietsen. Er zijn talloze campings en camperplaatsen. Het vinden van een parkeerplaats is in veel dorpen en steden een stuk lastiger. Wij hebben genoten aan de Moezel!

Met dank aan Mosellandtouristik GmbH (Christiane Heinen) en NL Connection (Liesbeth Klerken).